Toccata i Fuga d moll z pewnością jest prawdziwym arcydziełem muzyki organowej. Stworzenie, a także samo wykonanie tej niepowtarzalnej kantaty nie jest datowane na żadne konkretny rok, więc do dziś dzień nie wiadomo, kiedy to arcydzieło tak naprawdę powstało. Warto jednak zasugerować się tym, że Bach – twórca kantaty w 1708 roku był już w Weimarze. To właśnie tam wedle źródeł po raz pierwszy była ona wykonana. Co ciekawe, niektóre źródła wskazują nawet na to, że była ona wykonana znacznie wcześniej. Wobec tego co warto o tej kantacie wiedzieć?
Toccata i Fuga d Moll – arcydzieło muzyki organowej
Toccata i Fuga d Moll jest chyba jedną z najstarszych i najbardziej wybitnych kompozycji organowych Warto wiedzieć, że słynna Toccata, zgodnie ze swoją nazwą, rozpoczyna się w tonacji d-moll. Dlaczego? Bach nie oznaczył w żaden sposób tonacji bemolem, więc można by sądzić, że w tym wypadku chodziło mu o skalę dorycką. Dodatkowo w baroku pierwsze takty rzadko kiedy wyznaczały tonacje reszty utworu. W przypadku Toccata i Fuga d moll, pierwszy akord nie był jednak zupełnym przypadkiem. Warto również podkreślić fakt, że pierwszy motyw, obecnie jest jednym z najlepiej znanych i rozpoznawalnych na świecie w całej historii muzyki. Można nawet znaleźć swoiste porównania, które nawiązują do nut z słynnej na cały świat V Symfonii Bethovena.
Toccata i Fuga d Moll rozpoczyna się ozdobnikiem, który jest zagrany przy pomocy górnej części całej klawiatury, a także utrzymany jest on w podwójnej oktawie. Co ciekawe, w miarę rozwoju utworu, można odnieść ogromne wrażenie, że spada on spiralną w dół. To właśnie tam, przy samym dole zostaje on nadbudowany pojedynczymi, świetnie dobranymi nutami, a także znacznie zmniejszonym akordem septymowym. Toccata i Fuga d Moll może dać wrażenie swoistego dysonansu, który wciąga bez reszty. Utwór finalnie doprowadza nas do tonacji D-dur.
Toccata i Fuga d Moll- ile ma części?
Okazuje się, że to arcydzieło Bacha podzielone jest na trzy części. Toccata i Fuga d Moll oznacza się przede wszystkim ogromnym dramatyzmem oraz prawdziwą wirtuozerią. Wśród opinii panuje przekonanie, że muzyka ta jest niezwykle drapieżna, a Bach sprytnie gra pomiędzy brzmieniami organów. Toccata i Fuga d Moll jest stosunkowo oparta na banalnym temacie. W jej skład wchodzi szesnaście nut. Niemniej jednak jest to utwór czterogłosowy, który raz daje wrażenie opadania, zaś po chwili ponownie się wznosi. Ciekawe sploty polifoniczne, a także zaskakująco ciekawa struktura rytmiczno-melodyjna to jej główne cechy.
